پراتیاهارا، شاخه پنجم، به معنای انصراف یا تعالی حسی است. در این مرحله است که ما تلاش می کنیم آگاهی خود را از دنیای خارجی و محرکهای بیرونی دور کنیم. کاملاً آگاه، اما در عین حال با جدا شدن از حواس خود، توجه ما را به سمت داخل هدایت می کند. تمرین پراتیاهارا فرصتی را برای ما فراهم می کند که قدم برداریم. نگاهی به خودمان بیندازیم. این عقب نشینی به ما امکان می دهد تا هنجارهایمان را به طور عینی رعایت کنیم. عادت هایی که شاید برای سلامتی ما ضرر داشته باشد و احتمالاً در رشد درونی ما اختلال ایجاد کند.